Travma

Travma, canlı üzerinde beden ve ruh açısından önemli ve etkili yaralanma belirtileri bırakan yaşantı, bir doku ya da organın yapısını ya da biçimini bozan ve dıştan mekanik bir etki sonucu oluşan yerel yara olarak tanımlanmaktadır. Psikolojide daha çok; bireyin gerektiği gibi bir tepki gösteremediği, üzerinde durduğu halde çözüme kavuşturamadığı, dolayısıyla bilincin dışına ittiği yaşantıdır. Bilinçdışından bireyin ruhsal yapısı üzerindeki etkisini sürekli hissettirir, birey sanki hep söz konusu yaşantıyla yüz yüze geliyormuş gibi bir duygunun içinde bulunur.

Fenerbahçe’nin içinde bulunduğu durumun tıp literatüründeki karşılığı tam olarak budur. 2006 yılındaki ligin son maçı olan Denizlispor maçından sonra yaşananların etkisi dünkü Trabzon maçında da -özellikle son dakikalarda- kendisini net olarak gösterdi. İlk 10 dakika baskılı başlayacağı belli olan bir takım ve toplamda kaleye çekilen 35 şut, bunların 13’ü kaleyi buluyor. Onur’un çıkardıkları, Guiza’nın atamadıkları, kale önündeki beceriksizlikler derken atılan yalnızca bir gol ve son maçta kaybedilen bir şampiyonluk daha. Fenerbahçe, şampiyonluktan ziyade artık fizyolojik ve psikolojik olarak kendisini kaybetmiş durumda. Zindan Adası (Shutter Island) filmini izleyenler Leonardo DiCaprio’nun canlandırdığı “Teddy Daniels” karakteriyle ne demek istediğimi az çok anlayacaktır. Çünkü yukarıda da yazıldığı üzere “Travma, üzerinde durduğu halde çözüme kavuşturamadığı, dolayısıyla bilincinin dışına ittiği yaşantıdır.” Kulubün üstünde önemle durduğu bu “son maç - kaçan şampiyonluk/kupa” psikolojisi bütün futbolcuları ister istemez etkilemiştir. İnsanda bir travma yaşandığında dört evre olur. İlk evre inkâr evresidir. İkinci evre protesto, üçüncü evre pazarlıktır. Dördüncü evre olarak depresyon gelir. Kabul evresine geçilirse travma (kısmen) çözülmüş olur. Eğer depresyon evresi uzun sürerse kişide yeti yitimi başlar, gelişememe ve psikosomatik hastalıklar ortaya çıkar. Hasta, bu travmalarda yaşadığı kötü olayları hiç unutamadı, olayların hep etkisinde kaldı. Depresyon evresinin beklenenden çok uzun sürmesi ve atlatılamaması, beklentilerin aşırıya kaçması, tüm bunların sonucunda da maç sonunda şampiyon olmuş gibi sevinen, sahaya inen taraftar profilini ortaya çıkardı. Olmayınca olmuyor derler ya işte tam o noktada Fenerbahçe, bütün imkanlar seferber edilmesine rağmen olmuyor, aksine durum gün geçtikçe daha kötü bir hal alıyor. Hasta için başka(alternatif) tedavi yöntemlerini denemek gerekli acilen; yoksa hastayı kaybedeceğiz...